CITRUS: Er bestaat een geheel winterharde Citrussoort: Poncirus trifoliata, die vrijwel altijd op voorraad is. De bloei is net zo mooi en geurig als van de bekende citrusbomen die voor consumptie geteelt worden in de warmere streken van de wereld. Er komen in de nazomer gele citroentjes aan, die echter niet eetbaar zijn en vol met pitten zitten. Er bestaan heel wat kruisingen met Poncirus. Een kruising met de sinaasappel heet b.v. "Citrange", met een mandarijn heet hij "Citrandarine". Deze kruisingen zitten qua winterhardheid tussen de beide ouders in, d.w.z. dat ze ongeveer -12 tot -15 oC kunnen verdragen. Met een goede winterbescherming zelfs enkele graden meer. Het is dus mogelijk om (wel tegen een zuidmuur met de hele dag zon!!!) eigen citrusfruit te kweken. De smaak is vaak iets bitter en/of zuur, maar er wordt steeds gezocht naar beter smakende kruisingen met even grote winterhardheid. Van een aantal soorten zijn kleine geënte plantjes beschikbaar. Naast Poncirus is er nog een behoorlijk harde soort: Citrus ichangensis. Kruisingen hiermee (zoals Yuzu) geven wat beter smakende vruchten dan de Poncirus-kruisingen. Bedenk dat vanaf -4 °C de vruchten niet meer "winterhard" zijn! Ze hebben beschutting tegen wind nodig!