Om met succes een bamboebos te creëren in ons klimaat (bijvoorbeeld om CO2-credits te verkrijgen), zijn deze randvoorwaardes van belang:
- een rijke bodem waar ’s zomers irrigatie mogelijk is
- geschikt, gezond uitgangsmateriaal (geen weefselkweek!)
- afzet van scheuten en halmen regelen met afnemers
- verschillende soorten aanplanten om het bloei-risico te spreiden
In Nederland is het Limburgse Maasdal het meest geschikt, maar ook daarbuiten zijn er mogelijkheden. De kuststrook is ongeschikt ivm de zeewind. Zware zeeklei is te kalkrijk, en duinzand is te arm aan voeding. Leemgrond is te verkiezen boven veengrond. Rivierklei is prima, mits de afwatering goed is.
De beste soorten
Het geslacht Phyllostachys komt het meest in aanmerking. Helaas is de nigra-familie momenteel (2024) na 120 jaar in de bloeifase beland. Zaaien kan wel, maar dat geeft vaak minder vitale planten door zelfbestuiving. (dus nu geen nigra Henonis of nigra Boryana aanplanten, totdat de bloeifase voorbij is!)
P. atrovaginata is van belang voor de rechte halmen en de grote winterhardheid.
P. vivax is een belangrijke soort, die forse halmen en dikke scheuten geeft, hoewel deze iets minder winterhard is dan reuzensoort P. parvifolia.
P. prominens met geprononceerde knopen is zeker een andre geschikte hoge soort.
P. ‘Shanghai 3’ en ‘Shanghai 4’ zijn belangrijk in het verre oosten voor de eetbare scheuten, maar lopen net als P. vivax iets eerder vorstschade op bij zeer strenge vorst.
P. tianmuensis is nog tamelijk onbekend, maar geeft de allervroegste eetbare scheuten in het voorjaar.
P. dulcis is favoriet voor de zoete scheuten in China, maar ietsje minder winterhard net als P. vivax.
P. edulis (‘Moso’) wordt veel gebruikt in warmere gebieden. De planten die momenteel commercieel worden aangeboden, zijn ongeschikt voor noordwest Europa. Maar planten van geschikte herkomst zullen de komende jaren (eerst nog mondjesmaat) beschikbaar komen.
P. bambusoides en P. viridis hebben het in noordwest Europa niet zo goed gedaan in het verleden, maar zouden kunnen profiteren van de huidige opwarming van ons klimaat.
P. angusta, aureosulcata, bissetii, decora, nuda en viridiglaucescens zijn allemaal winterharde, middelhoge soorten die toegepast kunnen worden.
De opbrengst in droge stof per hectare zal nog door vergelijkend onderzoek moeten worden onderzocht. Commercieel lonend lijkt de cultuur voorlopig alleen mogelijk onder de paraplu van CO2 credits en overige subsidies.